Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Dante Sean ó Coileáin

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Dante ó Coileáin

Dante ó Coileáin


Aantal berichten : 7
Registratiedatum : 07-09-13
Leeftijd : 28

Karakter kaart
Age: 9 years
Love: Girls are gross dude!

Dante Sean ó Coileáin Empty
BerichtOnderwerp: Dante Sean ó Coileáin   Dante Sean ó Coileáin I_icon_minitimezo sep 08, 2013 8:04 am


ó Coileáin
Dante Sean

birth date
7 Juli
occupation
-
KIND
Human
status
Single

portrayal
-

alias
K A Y N E

Character
Verlegen ~ eenzaam ~ grote fantasie ~ zorgzaam ~ avonturier

History
Hi, mijn naam is Dante Sean ó Coileáin. Waarvan mijn achternaam young warrior betekend. Ik ben verlegen zeg niet veel, ik vind het moeilijk mensen te vertrouwen. Al weten de meeste niet eens dat ik leef. Ik lees graag boeken, en leren kan ik ook goed. Ik leef zover ik weet al in het weeshuis buiten Atherny. Mijn ouders heb ik nooit gekend en ze zijn me ook nooit meer komen opzoeken. Ik denk dat ze nooit van me gehouden hebben, ik word er verdrietig van als ik daar aan denk. Ik zie vaak kinderen weg gaan met ouders, leuke ouders. Iedereen word gekozen behalve ik. Ik ben altijd alleen, word vaak genoeg overgeslagen en een heleboel mensen hier weten niet eens dat ik besta. Ik hoop altijd als ik naar de ingang kijk van het weeshuis me ouders binnen zouden komen en me mee zouden nemen. Dat ze zouden zeggen dat ze toch wel van me houden en me mee naar huis nemen. Naar een warm huis waar ze wel wisten dat ik bestond.
Zoals elke gewoonlijke dag zat in de tuin, tekenend in mijn boek. Een ridder die een draak versloeg. De ridder was ik, ik zag het voor me. Ik zou het grote beest verslaan en iedereen zou me kennen en ik zou genoeg geld hebben om een huis te kopen en gelukkig te leven. Ik hou van fantasie, het is veel leuker dan hier in het weeshuis. Maar goed ik werd afgeleid toen  er  een schaduw over me heen viel en een zoete stem vroeg wat ik aan het doen was? Het was geen begeleider want die spraken bijna nooit tegen me. Ik durfde mijn mond niet open te doen toen de chocolade bruine ogen me aanstaarde.  Het meisje glimlachte lief naar me. Ik had haar vaker gezien. Ze had mooi bruin haar en sproetjes op haar wangen en in haar bruine ogen twinkelde pretlichtjes . Ik had haar vaker gezien ze was goed in Engels en tekende graag bloemen. Ze kwam bij me zitten maar ik haalde me ogen niet van me tekening af. Haar zachte stem sprak maar ik hoorde enkel een dof geluid. Het doffe geluid zette zich voort maar, het enige wat er uit sprong van Siobhan. Haar naam, en ze vroeg direct naar de mijne. Dante kreeg ik er maar zachtjes uit. Het leek alsof ze wist dat ik erg verlegen was, dus alleen zei sprak en ik zei verder niets. Ik weet nog goed dat ze lang bij me heeft gezeten ik enkel luisterend en zei praatte. En toen ze weg ging ik het zelf een beetje jammer vond. Die dagen erna kwam ze rond de zelfde tij bij de grote boom bij me zitten. Ze sprak over van alles, dat ze het eten niet lekker vond, ze graag een kat zou willen hebben en over wat ze geleerd had. Ik vond het leuk als ze der was, ze gaf me een warm gevoel van binnen wat ik nooit eerder gevoel had. Tijdens onze ontmoeting tekende ik altijd verder in mijn boek, maar dit keer was ik niet alleen die de wereld redden. Siobhan was er ook bij, mijn oudere zus die ik nooit had. Dagen, weken en zelfs maanden gingen voorbij. En ik durfde na een tijdje ook iets te zeggen. Ik weet nog goed de blik die ze me gaf toen ik vertelde over een tekening. Ik weet niet het woord maar ik wist wel dat het goed zat. Ik verheugde me steeds meer op de tijd samen met Siobhan. Ze maakte me blij.

Ik was gelukkig! Heel gelukkig met een vriend. Ik bestond voor iemand! En ik was niet meer alleen. Maar .. het stopte, Siobhan kwam niet meer. Ze werd ziek lag op bed, en moest zelfs naar het ziekenhuis. Ik keek haar na terwijl de ambulance de straat uit reedt. Mijn ogen waren waterig en pijn steken voelde ik bij mijn hart. Maar ik hield hoop dat ze terug zou komen. Elke dag buiten school om zat ik altijd bij het raam hopend op die auto waar ze uit zou komen. Dat haar brede glimlach weer zou schijnen.  Verdere dagen gingen voorbij en het leek alsof ze nooit bestaan had. Ik spaarde mijn geld, zodat als ze terug zou komen ik haar dat beeldje van die wolf kon kopen. Die wilde ze al zolang hebben.
Nu zijn we een jaar verder en ik heb haar nooit meer gezien. Enkel in mijn fantasie, op mijn tekeningen. Ze was me zus, en als ik later groot ben zal ik haar vinden!

~ Verdere post zullen in derde persoon geschreven worden~


© darren criss
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Dante Sean ó Coileáin
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: In Character :: REGISTRATION :: CHARACTERS-
Ga naar: