New chapter in her life

Damian had een mooi overzicht over de bar. Aan de bar zaten een paar dronken mannen, in de hoek aan de tafel een paar giechelende meiden waar hij daarstraks voorbij liep en te horen kreeg tussen het giechelen dat hij best een lekker kontje had (dat soort dingen wilt hij liever niet weten van een paar dronken meiden) en in de andere hoek waren een paar mannen druk bezig met een kaart spelletje en vrolijk met elkaar aan het kletsen. Damian stond achter de bar nu en was al bezig met een aantal glazen schoon te maken en te beginnen met de tap schoon te maken die niemand gebruikte. Maar ja het stond toch op de bar en moest schoon zijn voor het oog. Hij zuchtte zachtjes terwijl de minuten op de klok voorbij tikte nog maar een paar uur en dan kon hij naar huis. Het was niet vervelend werk, Damian heeft altijd gehouden van het café werk en kwam er zelf dan ook graag. Niet perse om dronken te worden maar eerder om gewoon gezellig te kletsen met andere mensen in de buurt. Dat gedoe met Facebook en allemaal zo hield hij lekker voor de verre vrienden die hij niet dagelijks sprak. Hij was dan ook niet zo bezig met Facebook, soms postte hij er wel iets, maar niet elke dag. Damian schonk nog een paar biertjes in voor de gasten die aan het kaarten waren en nog een paar wijntjes voor de dames die eigenlijk al genoeg gedronken hadden. Hij had ook van een van de meisjes een telefoon nummer gekregen om op een date te gaan. Damian had hem netjes aangenomen en in zijn zak gestoken, maar hij wist wel zeker dat hij haar niet zou bellen. Ze was niet echt zijn type, hij hield niet van meisjes die zich helemaal dronken dronken. Rond een uur of zes zou het café sluiten en Damian had al een paar mensen gedag gezegd die weg ging. Alleen het meisje waar hij daarstraks een telefoon nummer van had gekregen was blijven zitten aan de bar. Haar vriendinnen waren al weg. "Ik heb geen plaats om te slapen." Begon het meisje tegen Damian. Hij glimlachte alleen naar haar en wilde haar zo snel mogelijk weg hebben. Hij schudden lichtjes zijn hoofd.
"Jammer genoeg heb ik geen plaats voor een tweede slaper." Zei Damian een beetje bot tegen het meisje. Ze was wat verontwaardig en ging daarna ook weg. Gelukkig duurde het niet heel lang. Hij maakte de rest van de bar schoon en zetten de stoelen op tafel om daarna de bar te verlaten.

Het was rond een uur of zeven dat Damian over de straten liep van Atherny. Hij was moe, maar wilde eigenlijk nog niet echt gaan slapen. Misschien dat er nog wat vrienden van zijn oude stad online waren waar hij kort nog even mee kon praten voordat zij naar hun werk of school gingen. Damian slofte verder over de straten en kwam uiteindelijk terecht op Ivey Avenue. Hij moest er nog steeds aan wennen dat hij in zo'n rijke straat woonde. Dat allemaal omdat hij een huis had geërfd van iemand die hij helemaal niet kende maar wel zijn achternaam droeg. Hij wilde een gegeven paard niet in de bek kijken dus verhuisde hij maar naar Atherny. In de straat was het niet echt druk op een auto na die uitgeladen werd. Of in elk geval leek het zo. Damian fronste lichtjes zijn wenkbrauwen en keek er naar. Hij moest ook aan de overkant zijn om zijn huis binnen te gaan dus uiteindelijk stak hij over en liep hij voorbij de auto waar een meisje bezig was met alles uitpakken. 'Hi...' Het meisje kon het tegen niemand anders zeggen dus beantwoorden hij haar begroeting.
"Goeie morgen." Zei hij met een glimlach. 'Want some coffee? Er staat een apparaat binnen heb ik net gezien...' Damian keek haar licht vragend aan. Hij vond het een nog al directe vraag, maar ze leek hem niet onaardig. Ook wilde hij het aanbod niet afslaan omdat hij misschien wat onaardig over zou komen.
"Als dat geen probleem is." Damian zelf had zijn koffie apparaat in de kast nog staan omdat hij nog niet alles had uitgepakt. "Zal ik je helpen die naar binnen dragen?" Vroeg Damian en hij keek naar de verhuisdoos die op de grond naast de auto stond.